‘Dom, stom en onverantwoord’. Dat vonden de Jehovah’s Getuigen van Bethina de Reus toen ze in 2004 besloot om uit de gemeenschap te stappen. “De Getuigen konden het niet begrijpen en waren verbijsterd. ‘je weet toch wel dat dit het ware geloof was? Je weet toch wel wat de gevolgen van je afscheid zouden zijn? Zeiden ze tegen mij’. Maar toch nam de eenendertigjarige de stap. ‘Ik was kapot. Kapot van al die jaren in een keurslijf gezeten te hebben. Van al die jaren niet kunnen doen wat ik wilde.’
Geloof voor en na Bethina is geboren in de Jehovahgemeenschap en opgevoed met de Bijbel onder de arm. ‘Mijn hele leven stond in teken van het geloof. Langs de deuren gaan, vergaderingen bezoeken, studeren. Alles draaide om de overtuiging van de Jehovah’s Getuigen. |
Het geloof zorgde voor veel beperkingen en druk in het leven van Bethina. ‘Ik mocht nergens aan mee doen. Niet aan Sinterklaas, niet aan verjaardagen, niet aan kerst.’ Daarnaast was Bethina al een buitenbeentje omdat ze last had van overgewicht. ‘Hierdoor voelde ik nog meer afstand tot mijn klasgenootjes.’ Momenten van verdriet en eenzaamheid. ‘Maar ik probeerde overal het beste van te maken en dat heeft me gered. Anders had ik het misschien wel nooit allemaal doorstaan.’
De knoop doorhakken Twijfelen deed Bethina al een lange tijd. ‘Ik miste de vrijheid ontzettend en ik wilde gewoon mezelf zijn.’ Maar Bethina wist goed wat de gevolgen zouden als ze de Jehovah’s Getuigen zou verlaten. ‘Ik zou mijn moeder en drie zussen verliezen en ik zou met al mijn vrienden moeten breken.’ Toch hakte Bethina in 2004, op drieëntwintigjarige leeftijd, de knoop door. ‘Ik kon er niet meer tegen, ik verlangde naar vrijheid, naar mezelf zijn, naar het hebben van een eigen identiteit.’ |
'Ik mocht nergens aan mee doen. Niet aan Sinterklaas, niet aan verjaardagen, niet aan kerst.’
|
Pijn en verdriet
‘Ik heb veel verdriet van de ruzies die ik met m’n moeder heb gehad na het verlaten van de Jehovah’s Getuigen’, vertelt Bethina. ‘Daar heb ik veel spijt van, maar ik zal nooit de woorden van mijn moeder vergeten, dat ik niet van mijn vader houd omdat ik uit het geloof ben gestapt.’ Bethina’s vader overleed in 2002 aan een hersentumor. Omdat Bethina uitgesloten is, zal ze niet meer ‘gered’ worden en daarom, volgens de Jehovah’s Getuigen, haar vader ook niet meer terug zien. ‘Het deed me heel veel pijn dat m’n moeder dit zei. Ook denkt ze dat ik psychisch niet spoor, omdat ik er uitgestapt ben. Maar ik vind het juist heel krachtig dat ik de moed heb gehad om de sekte te verlaten’, zegt Bethina. Inmiddels zijn we acht jaar verder. Het heeft zeker vijf jaar geduurd voordat Bethina haar leven weer volkomen op de rails had. ‘Ik was compleet ingesteld op het feit dat anderen mij vertelden wat ik moest doen. Nu ineens moest ik zelf keuzes maken en had ik alle vrijheid’, vertelt Bethina. ‘Daarnaast had ik veel last van een schuldgevoel. Ik hoorde vaak stemmen in m’n hoofd die me zeiden dat ik iets niet mocht. Kerstvieren bijvoorbeeld.’ |
'Als er een God bestaat, dan vindt hij het helemaal prima dat ik uit deze organisatie ben gestapt'
|
Goede keuze
‘Maar dit is het allerbeste wat ik ooit heb kunnen doen’, meent Bethina. ‘Ik weet zeker dat als er een God bestaat, hij het helemaal prima vindt dat ik uit deze organisatie ben gestapt. En als hij er een probleem mee heeft? Dan wil ik helemaal niets met deze God te maken hebben.’ Bethina kan eindelijk zichzelf zijn en doen wat ze wil. ‘Ik wist dat ik er dingen voor op moest geven, maar wat ik ervoor terug heb gekregen weegt veel zwaarder.’ Bethina. Een goed huwelijk, geliefd en een leuke baan, 70 kilo lichter en een veilige thuishaven. Een gelukkige vrouw met een verleden.
|
Bent u benieuwd naar hoe Bethina maar liefst 70 kilo kwijtraakte? Klik hier.>
|
Ook interessant: